3
Şubat /
Değer verdiğim bir insanın gözünde
sıradan bir insan olmanın ötesine geçemediğimi fark ettiğim zamanlar kendimi en
başarısız hissettiğim zamanlardır.
5
Şubat /
Yalnızlığı son dönemde hiç bu kadar
derinden hissetmemiştim
Şehrin en işlek caddesinde gecenin bir
vakti bir bankta oturuyorum. Ne bir araç geçiyor, ne de bir insan… Çok
uzaklardan bir ses geliyor yalnızca. Yalnızlığımı dinliyorum.
Şu saatlerde hiç kimse beni düşünmüyor.
Eminim… Hiç kimse beni özlemiyor. Benim yanımda olmak istemiyor. Ve hiç kimse
beni rüyasında görmüyor.
Sevim
Burak’ın
deyişiyle, “ölümden korkmayacak kadar
yalnızım” şu anda.
9
Şubat /
Uykusuz gecelerimin renkli kâbuslarını
semayla karşılayan bir Mevlevi derviş gibi beni davet ediyorsun dergâhına.
Bu davete icabet etmemek ne mümkün…
10
Şubat /
…
sen hiç ağlayan bir kedi gördün mü
patileriyle gizlemeye çalışan gözlerini
hıçkırıklarını miyavlamaya çabalayarak
dindiren
tüylerinden kopan her parçayı toprağa
saplayan…
12
Şubat /
yarım kalmış her kitaptan
bir ayraç fazlalığı düşüyor hayatıma…
14
Şubat /
Bazı insanların bir kaç ayda ulaştığı
değere, ben tam 2,5 yıldır ulaşamadım.
Her gün kendimi daha da değersiz
hissetmeme sebep olan, bana değer verdiğini sanıp beni değersizleştirdiğinin
bile farkında olmayan ama benim için değeri tartışılmaz olan kişinin hayatından
artık çıkma vakti.
Kendimi değerli hissetmeye başlayacağım
güne kadar insanlardan bütün beklentilerimi ortadan kaldırmam gerekiyor.
19
Şubat /
Etrafında gerçek dostları olanlar,
yalancı dostlardan kendini arındırmayı başaranlar, zaman ve para gibi maddi
kayıplar yaşamazlar. Gerçek dostları olanlar, genelde kısa süreli depresyon ve
can sıkıntıları yaşayıp, dostları sayesinde bunların da üstesinden gelirler.
23
Şubat /
Bir hayali olmayan, sadece önündeki
yolda yürümeyi seçip, geniş açıdan dünyaya bakıp başka yollara sapmayı
denemeyen insanları hiç sevmem.
25
Şubat /
Goethe söylemiş;
"Hayatımda tam mutlu olduğum anları toplasam ancak birkaç dakika eder."
*
Yapayalnız kaldım. Hem de hiç
istemediğim halde. Değer verdiğim insanların hiçbiri yanımda değiller. Oysa
kötü günler yaşıyorum. Dostlar kötü günlerde yanımda olan insanlar değildir,
dostlar iyi günlerde yanımda olup kötü günlere sürüklenmeme engel olmaya
çalışan insanlardır, demiştim. Ama şimdi kötü günler yaşarken bile hiç kimse
yok etrafımda.
Koca hayatta hiç dostum olmamış.
Yapayalnızım ve her geçen gün değersizliğimin farkına daha iyi varıyorum.
26
Şubat/
Bazen durduk yerde kulağımdan bir
çınlama yükselir. Halkın deyişiyle birinin beni andığını… sürekli aklımdan
çıkmayan kişinin beni andığını düşünürüm.
Ama yanılırım...
27
Şubat /
Karşımdaki insan verdiği kararın sonucunda
benim bir seçim yapmamı istiyorsa, zaten o bir karara vardığı için ben ne
yaparsam yapayım asla bir seçim yapmış olmam.
İki kişiyi ilgilendiren konularda bir
kişi karar verme ve seçim yapma hakkına sahip değildir. İki kişiyi ilgilendiren
konularda kararı da seçimi de iki kişi ortaklaşa yapmalıdır. Yoksa ortaya
bencillik çıkar.
Tuna
BAŞAR
/
şubatikibindokuz
izmir-afyonkarahisar
/
Ayın
Kitapları
- Oğuz
Atay “Tutunamayanlar” Roman
İletişim Yay.
- Can
Yücel “Rengâhenk” Şiir Doğan
Kitap
- Tuna
Kiremitçi “Git Kendini Çok
Sevdirmeden” Roman Doğan Kitap
- Enis
Batur “Acı Bilgi” Roman YKY
- Hıncal
Uluç “Kapıyı Anahtarla Açmak”
Deneme Alfa
- Selim
İleri “Cehennem Kraliçesi” Roman
Can Yay.
- Şükrü
Erbaş “Aykırı Yaşamak” Şiir Yarın
Yay.
- Murathan
Mungan “Yaz Geçer” Şiir Metis
- Enis
Batur “Patates” Deneme Sel Yay.
0 Yorumlar